Mass for the Inauguration of the Pontificate of John Paul I - Video

Video showing the Mass for the Inauguration of the Pontificate of John Paul I:

Arcybiskup A. J. Nowowiejski - "Wykład liturgji Kościoła katolickiego: Paramenta papiezkie"

Opis paramentów papieskich, a także ich historia, znaczenie i symbolika, spisane przez błogosławionego arcybiskupa Antoniego Juliana Nowowiejskiego w jego monumentalnym "Wykładzie liturgji Kościoła katolickiego" (t. II, s. 459-468).

The end of the Second Vatican Council - Liturgy

Ralph M. Wiltgen SVD, Ren wpada do Tybru. Historia Soboru Watykańskiego II, Poznań 2001, ss. 366, 368-369, 370, 371:

"Szczególnym życzeniem Pawła VI było, aby przed zakończeniem obrad Soboru Watykańskiego II celebrować nabożeństwo wieczorne, poświęcone modlitwie o jedność chrześcijan. W nabożeństwie mieli wziąć udział Ojcowie Soboru oraz delegowani obserwatorzy. Zdecydowano, że modlitwy odbędą się w sobotę, 4 grudnia 1965 roku w Bazylice św. Pawła za Murami. Ojciec Święty sam prowadził nabożeństwo. Odśpiewano psalm, a następnie fragmenty z Pisma Świętego czytali kolejno: Francus – katolik, Amerykanin – metodysta i Grek z Kościoła prawosławnego. W swej homilii Ojciec Św. powiedział: Rozstanie z wami zasmuca nas i stwarza poczucie osamotnienia, którego nie doświadczaliśmy przed rozpoczęciem Soboru. Zawsze chcielibyśmy widzieć was przy sobie. Następnie sprawowano modły przy grobie św. Pawła, a później Papież przyjmował delegatów – obserwatorów. Audiencja odbywała się w przylegającym do Bazyliki klasztorze oo. Benedyktynów – w tym samym miejscu, gdzie poprzednik Pawła VI, Jan XXIII, po raz pierwszy wyjawił swój zamiar zwołania Soboru" (s. 366)

"Ceremonia zamykająca Sobór odbyła się dnia następnego, to jest 8 grudnia 1965 roku. Na frontowych schodach, wiodących do Bazyliki św. Piotra, zamontowano na tę specjalną okazję platformę, umieszczono siedzenia. Trwającą trzy godziny Mszę św. celebrował wyłącznie Ojciec Święty. Po Mszy św. Papież przekazał na rzecz instytucji charytatywnych Palestyny, Argentyny, Indii, Pakistanu i Kambodży sumę ogółem dziewięćdziesięciu tysięcy dolarów. Następnie Paweł VI poświęcił kamień węgielny pod budowę kościoła w Rzymie, który na pamiątkę Soboru Watykańskiego II otrzymał imię Maryi, Matki Kościoła" (s. 368-369)

"Podczas ceremonii pożegnalnej po prawej ręce Papieża siedział kard. Ottaviani. (…). Także obok papieża siedzieli czterej kardynałowie – moderatorzy" (s. 370).

"Na koniec Papież Paweł VI przedstawił abp. Feliciego, który miał wygłosić w imieniu Ojca Świętego krótką formułę zamknięcie Soboru. (…). Po odczytaniu formuły kończącej Sobór Papież Paweł VI powstał z miejsca i udzielił swego błogosławieństwa Ojcom i zgromadzonemu Ludowi. Wyrzucając wysoko w górę swe ramiona, wołał: W Imię Pana naszego, Jezusa Chrystusa, idźcie w pokoju! Sobór został zamknięty, a Ojcowie powstali również z miejsc, bijąc brawo i pozdrawiając radośnie wszystkich dookoła. Wówczas w Bazylice św. Piotra odezwały się dzwony" (s. 371).

Closing speech delivered by pope Paul VI at the closing of the Council (08. 12.1965)

Text of the words spoken at the coronation of pope

From Bible Light [text is copied directly from the "Ritus Servandus" in use in the Papal Chapel by Hartwell de la Garde Grissell, Papal Chamberlain of Honor, beginning in 1869, to both Pius IX and Leo XIII and appearing in his Sede Vacante: being a diary written during the conclave of 1903, with additional notes on the Accession and Coronation of Pius X, Oxford and London, James Parker And Co., 1903, pgs. 74-75]:

Said by the Senior Cardinal Deacon, Cardinal Camillo Caccia-Dominioni, just before crowning the Pope:

Accipe thiaram, tribus coronis ornatam, et scias te esse Patrem Principum et Regum, Rectorem Orbis, in terra Vicarium Salvatoris Nostri, Cui est honor, et gloria in sæcula sœculorum.

(Receive the tiara adorned with three crowns and know that thou art Father of Princes and Kings, Ruler of the World, Vicar of Our Savior on earth, to Him be the honor and glory forever and ever.)

Pius XII crowned. Crowd cheers and applauds.
Camera abruptly cuts to crowd.
Prayers said by Pius XII in the following gray box omitted from the film.

Sancti Apostoli Petrus et Paulus, de quorum potestate et auctoritate confidimus, ipsi intercedant pro nobis ad Dominum. (May the holy Apostles Peter and Paul, of whose power and authority we are confident, intercede for us to the Lord.) All: Amen. Precibus et meritis beatæ Mariœ semper Virginis, beati Michaelis Archangeli, beati Ioannis Baptistæ et sanctorum Apostolorum Petri et Pauli et omnium Sanctorum misereatur vestri omnipotens Deus et dimissis omnibus peccatis vestris, perducat vos Iesus Christus ad vitam æternam. (By the prayers and merits of blessed Ever-Virgin Mary, blessed Archangel Michael, blessed John the Baptist, Holy Apostles Peter and Paul and all the saints, may the all-powerful God have mercy on you and forgive all your sins to lead you through Jesus Christ to eternal life.) All: Amen.

Prayers then heard, said by Pope Pius XII:

Plenary Indulgence

Indulgentiam absolutionem et remissionem omnium peccatorum vestrorum, spatium verœ et fructuosœ pœnitentiœ, cor semper pœnitens, et emendationem vitœ, gratiam et consolationem Sancti Spiritus, et finalem perseverantiam, in bonis operibus, tribuat vobis omnipotens et misericors Dominus.

(May the almighty and merciful Lord grant you pardon, absolution, and remission of all your sins, a space for true and fruitful repentance, an ever-contrite heart, the virtue to improve your life, the grace and consolation of the Holy Spirit, and final perseverance in good works.)

All: Amen

Apostolic Blessing

Et benedictio Dei omnipotentis, Patris, et Filii, et Spiritus Sancti, descentat super vos, et maneat semper.

(And the blessing of Almighty God, the Father, the Son, and the Holy Spirit, be upon you and remain with you always.)

All: Amen

Crowd cheers and applauds.

Ks. J. W. Boguniowski SDS: "Rozwój historyczny ksiąg liturgii rzymskiej...." - O Liber diurnus i bibliotece papieskiej

Ksiądz Józef Boguniowski SDS, w swej niezwykle wyczerpującej pracy, opisując dawne księgi liturgiczne, wielokrotnie wspomina o liturgii w Rzymie, czy innych elementach związanych z Kurią Rzymską. W tym miejscu podajemy jedynie najciekawsze naszym zdaniem fragmenty (brak m. in. wyczerpujących opisów sakramentarzy, czy Ordines Romani) - szczególny nacisk kładziemy na tzw. Liber diurnus Biskupa Rzymu. Nota bibliograficzna: Ks. Józef Wacław Boguniowski SDS, Rozwój historyczny ksiąg liturgii rzymskiej do Soboru Trydenckiego i ich recepcja w Polsce, Kraków 2001, s. 63, 72, 262-263.

L'incoronazione del sommo pontefice Pio XII - Film documentario

Con: almocollegiocapranica.it:

Abstract: Ricostruzione della vita di Eugenio Pacelli dalle primissime tappe all'elezione pontificale del 2 marzo 1939. "Dalle famose fumate sul Palazzo Vaticano, all'assunzione del Cardinale Eugenio Pacelli alla somma dignità ecclesiastica. Documentario storico di grande interesse".

Note: Presente nel "Catalogo Storico" a cura di E.G. Laura. Il documentario in videocassetta è privo di colonna sonora. Non è stato possibile identificare una parte delle chiese, dei palazzi apostolici o vaticani e dei luoghi geografici presenti nelle immagini: si tratta spesso di fotografie.

Durata: 19 minuti e 30"
Anno produzione: 1939 - b/n

Jan Wierusz - Kowalski: "Poczet papieży" - O papiestwie

We wstępie do jednej ze swych książek Jan Wierusz - Kowalski ciekawie opisał historię i znaczenie papiestwa, niektóre elementy ceremoniału dworu papieskiego, czy szaty i insygnia papieskie. Wstęp ten umieszczamy tutaj w całości [Jan Wierusz - Kowalski, Poczet papieży, Krajowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1988, s. 5-18] - aby powiększyć zdjęcie należy na nie kliknąć.

The coronation of pope Pius XII - Videos

Three short videos of the coronation of pope Pius XII (12 march 1939):

Vaticanum Secundum: Papal liturgy - John XXIII and Paul VI

Poniżej podane opisy liturgii papieskiej w czasie Soboru Watykańskiego II pochodzą z książki: Ralph M. Wiltgen SVD, Ren wpada do Tybru. Historia Soboru Watykańskiego II, Poznań 2001 (strony są podane w nawiasach, obok cytatów, nad którymi umieszczone są tytuły rozdziałów, z których pochodzą).



Photo album

Wielki krok naprzód

"Długa, biała procesja biskupów w mitrach na głowach, powiewająca ornatami, zdawała się nie mieć końca. Schodziła Królewskimi Schodami przez Spiżową Bramę, przecinając w połowie plac. W tym momencie zwróciła się gwałtownie w prawo i wspięła na stopnie kościoła, znikając w głównym wejściu Bazyliki św. Piotra. Był czwartek, 11 października 1962 roku, święto Macierzyństwa Najświętszej Maryi Panny, zarazem dzień otwarcia Drugiego Soboru Watykańskiego" (s. 10).

"Papież Jan XXIII ukazał się na końcu procesji, jego twarz jaśniała radością. Kilkakrotnie zwracał się w stronę tłumu, udzielając swego błogosławieństwa i z uśmiechem przyjmując pełne wdzięczności pozdrowienia zgromadzonych ludzi. (…). W drzwiach głównego wejścia do Bazyliki św. Piotra opuszczono przenośny tron papieski i Ojciec Święty przeszedł pieszo środkową nawą do ołtarza. Ojcowie Soboru, zgromadzeni w części wydzielonej świątyni, w olbrzymiej Auli Soborowej (23 m szerokości i 190 m długości) zgotowali Papieżowi gorące przyjęcie. (…). Tymczasem Papież Jan XXIII doszedł już do ołtarza i ukląkł przed nim, aby w ciszy się pomodlić. Po chwili prywatnej rozmowy z Bogiem podjął pierwszą oficjalną modlitwę Soboru Watykańskiego II: Veni, Creator Spiritus (O Stworzycielu Duchu, przyjdź), w której Papież i wszyscy Ojcowie Soboru prosili Ducha Świętego o światło i przewodnictwo w podjętym zadaniu. Odprawiono Mszę św., po czym na ołtarz wniesiono uroczyście księgę Pisma Świętego, według zwyczaju zapoczątkowanego na poprzednich soborach. Na koniec Jan XXIII wygłosił przemówienie otwierające obrady soborowe" (s. 11).

"Na zakończenie homilii Jan XXIII przypomniał Ojcom Soboru o ich obowiązku korzystania z natchnienia Ducha Świętego, dla uzyskania jak najlepszych efektów, spełnienia oczekiwań i potrzeb narodów świata" (s. 13).

Życie chrześcijanina nie polega na gromadzeniu starodawnych zwyczajów

"Poprzedniej soboty swoje poparcie dla użycia w liturgii języka narodowego Ojciec Św. wyraził jasno słowem i czynem. Była to czwarta rocznica wyboru Jana XXIII na urząd papieski i wierni Rzymu oraz Ojcowie Soborowi zebrali się licznie na uroczystej Mszy św., odprawianej w Bazylice św. Piotra. Przemawiając po łacinie do Ojców, Papież powiedział: Powinien być to powszedni język, używany przez duchownych Kościoła Powszechnego, gdy komunikują się ze Stolicą Apostolską. Powinien być też używany podczas spotkań soborowych. Po tym łacińskim powitaniu Papież przeszedł na język włoski, zwracając się do mieszkańców Rzymu. (...). Jan XXIII długo mówił po włosku o znaczeniu rytu ambrozjańskiego, według którego kard. Montini celebrował Mszę św. w intencji Papieża" (s. 48-49).

Kuria Rzymska pod ostrym ostrzałem: projekt dotyczący biskupów i zarządzania diecezją

"Tego ranka miałem specjalną przepustkę, upoważniającą do przysłuchiwania się obradom. O godz. 9.00 miękko zabrzmiał głos dzwonów, witając Ojców, którzy wypełnili szeroką nawę Bazyliki św. Piotra pomiędzy dwoma rzędami krzeseł, aby zająć swe miejsca. Uczynili to tak szybko, że w pięć minut później znów odezwał się dzwonek i zaanonsowano w szlachetnym języku łacińskim, iż za chwilę Jego Wielebność Paul II Cheikho, babiloński patriarcha z Bagdadu, odprawi Mszę św. po aramejsku w obrządku chaldejskim. Gdy biskupi opuścili na posadzkę swe prywatne klęczniki, pod sklepieniem świątyni, rozległ się jakby pomruk grzmotu burzy. Pół godziny później, gdy Msza św. została zakończona, cicha dotąd Bazylika rozbrzmiała różnymi odgłosami; Ojcowie Soborowi ustawiali bowiem swoje składane stoliki, wyjmowali potrzebne dokumenty, przeglądali poranne gazety lub wymieniali uwagi ze swymi sąsiadami. Spóźnialscy przeciskali się pospiesznie na swoje miejsca. Po chwili uroczyście umieszczono na ołtarzu księgę Pisma Świętego. Wówczas jeden z przewodniczących Soboru wypowiedział głośno słowa: W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen. Natychmiast wszyscy zgromadzeni rozpoczęli modlitwę Adsumus (Jesteśmy tu przed Tobą, o Duchu Święty) i zaraz potem potoczył się soborowy dzień obrad, w którym do mikrofonu bez przerwy podchodzili kolejni mówcy" (s. 138-139).

Przyjęcie Konstytucji o świętej liturgii i jej uprawomocnienie

"Wówczas Papież Paweł VI powstał i uroczyście ogłosił przyjęcie Konstytucji o liturgii świętej, używając formuły innej niż była stosowana w czasie Soboru Watykańskiego I. Położony został nacisk na rolę biskupów, tworzących dokument i działających w Kościele. W Imię Trójcy Przenajświętszej, Ojca i Syna, i Ducha Świętego. To wszystko, co wyrażone zostało w niniejszej Konstytucji, w całości i w szczegółach zyskało uznanie Ojców świętego Soboru. A My, na mocy udzielonej nam przez Chrystusa władzy apostolskiej, wraz z Czcigodnymi Ojcami w Duchu Świętym to zatwierdzamy, postanawiamy i ustalamy i te postanowienia soborowe polecamy ogłosić na chwałę Bożą. Raz jeszcze wielkie brawa wypełniły salę" (s. 178).

Czarny tydzień

"W sobotę rano, 21 listopada 1964 roku, w dniu zamknięcia Sesji Trzeciej, Ojcowie Soboru zajęli swoje miejsca w Bazylice św. Piotra z widocznie niezadowolonymi minami. Wyraźnie odczuwało się atmosferę napięcia i niezadowolenia – napisał Donald Quinn na pierwszej stronie „St. Louis Review”. Kiedy Papież został wniesiony do Bazyliki św. Piotra na swym sedia gestatoria (przenośnym tronie), mijał dwa rzędy 2100 biskupów, trwających w kamiennym milczeniu. Nie dał się słyszeć żaden aplauz ze stalli biskupich na powitanie Ojca Świętego. Nawet gdy Papież VI uczynił znak błogosławieństwa, prawdopodobnie tylko jedna dziesiąta biskupów przeżegnała się. Dziennikarze, będący świadkami tej sceny, nie wierzyli własnym oczom. Uroczysta Msza św. była koncelebrowana przez Ojca Św. i dwudziestu czterech Ojców Soboru reprezentujących diecezje z sanktuariami poświęconymi Matce Bożej. Po Mszy św. rozpoczęło się głosowanie" (s. 310-311).

Zaproszenie do odkrywania Boga na nowo

"Szczególnym życzeniem Pawła VI było, aby przed zakończeniem obrad Soboru Watykańskiego II celebrować nabożeństwo wieczorne, poświęcone modlitwie o jedność chrześcijan. W nabożeństwie mieli wziąć udział Ojcowie Soboru oraz delegowani obserwatorzy. Zdecydowano, że modlitwy odbędą się w sobotę, 4 grudnia 1965 roku w Bazylice św. Pawła za Murami. Ojciec Święty sam prowadził nabożeństwo. Odśpiewano psalm, a następnie fragmenty z Pisma Świętego czytali kolejno: Francus – katolik, Amerykanin – metodysta i Grek z Kościoła prawosławnego. W swej homilii Ojciec Św. powiedział: Rozstanie z wami zasmuca nas i stwarza poczucie osamotnienia, którego nie doświadczaliśmy przed rozpoczęciem Soboru. Zawsze chcielibyśmy widzieć was przy sobie. Następnie sprawowano modły przy grobie św. Pawła, a później Papież przyjmował delegatów – obserwatorów. Audiencja odbywała się w przylegającym do Bazyliki klasztorze oo. Benedyktynów – w tym samym miejscu, gdzie poprzednik Pawła VI, Jan XXIII, po raz pierwszy wyjawił swój zamiar zwołania Soboru" (s. 366)

"Ceremonia zamykająca Sobór odbyła się dnia następnego, to jest 8 grudnia 1965 roku. Na frontowych schodach, wiodących do Bazyliki św. Piotra, zamontowano na tę specjalną okazję platformę, umieszczono siedzenia. Trwającą trzy godziny Mszę św. celebrował wyłącznie Ojciec Święty. Po Mszy św. Papież przekazał na rzecz instytucji charytatywnych Palestyny, Argentyny, Indii, Pakistanu i Kambodży sumę ogółem dziewięćdziesięciu tysięcy dolarów. Następnie Paweł VI poświęcił kamień węgielny pod budowę kościoła w Rzymie, który na pamiątkę Soboru Watykańskiego II otrzymał imię Maryi, Matki Kościoła" (s. 368-369)

"Podczas ceremonii pożegnalnej po prawej ręce Papieża siedział kard. Ottaviani. (…). Także obok papieża siedzieli czterej kardynałowie – moderatorzy" (s. 370).

"Na koniec Papież Paweł VI przedstawił abp. Feliciego, który miał wygłosić w imieniu Ojca Świętego krótką formułę zamknięcie Soboru. (…). Po odczytaniu formuły kończącej Sobór Papież Paweł VI powstał z miejsca i udzielił swego błogosławieństwa Ojcom i zgromadzonemu Ludowi. Wyrzucając wysoko w górę swe ramiona, wołał: W Imię Pana naszego, Jezusa Chrystusa, idźcie w pokoju! Sobór został zamknięty, a Ojcowie powstali również z miejsc, bijąc brawo i pozdrawiając radośnie wszystkich dookoła. Wówczas w Bazylice św. Piotra odezwały się dzwony" (s. 371).

Some interesting articles from 'Catholic Encyclopedia'

Poniżej znajduje się lista haseł z "Encyklopedii Katolickiej", które bezpośrednio, bądź pośrednio omawiają dane aspekty liturgii i zwyczajów dworu papieskiego.

Abdication, Acclamation (in Papal Elections), Camerlengo, Conclave, Election of the Popes, Fanon, Golden Rose, Holy See, Ordines Romani, Papacy, Papal Arbitration, Papal Consistory, Papal Constitutions, Papal Decretals, Papal Elections, Papal Regesta, Papal Rescripts, Pontifical Decorations, Prelate, Roman Curia, Rome, Sistine Choir, States of the Church, The List of Popes, The Pope, Tiara.

Odwiedzając dane hasło, znaleźć można odniesienia do kolejnych haseł, powiązanych z tym obecnie czytanym, co pozwala na o wiele szybsze i efektowniejsze wyszukiwanie interesujących nas informacji.

The coronation of pope John XXIII - The LIFE photos

Photo album

The rite of concelebration in Ordo Romanus primus

"At a solemn mass the oblation was hallowed by the united prayers of the whole college of presbyters, voiced by their head, the bishop. The presbyters stand around their bishop, and, as a ninth century Gallican writer [‘Presbyteri e regione dextra laevaque… consensum eius praebeant sacrificio (Gratiani Decreti pars iii, De consecr.: dist. I: cap. Lix, Episcopus Deo)] express it, ‘give consent to his sacrifice.’ But the Roman Church at an early period adopted another method. In the Life of Zephyrinus we are told that he established the custom og holding glass patens before the presbyters, and for deacons to hold them whilst the bishop celebrated mass, standing upright by him. We can gather from this that the earlier practice, by which the bishop consecrated the oblation with the assent of his presbyters, was at some time (which may or may not have been during the pontificate of Zephyrinus, 200-218) changed to another, whereby each presbyter consecrated a portion of the oblation, held before him by one of the deacons on a glass paten, simultaneously with the pope. This rite persisted in the eighth and ninth centuries, but only on certain high festivals. The St. Amand Ordo gives these as Christmas, Epiphany, Easter day (both at the midnight mass and that on the day itself), Ascension day, Whitsunday, and SS. Peter and Paul. At ordinations and consecrations of churches it obtained for a much longer period. In the ninth century the patens of glass had been replaced by corporasses, and each presbyter hallowed two or three loaves" - E. G. Cuthbert, F. Atchley, L.R.C.P., M.R.C.S, Ordo Romanus primus, London 1905, pp. 113-114.

From Ordo Romanus primus (F. Atchley, Ordo Romanus primus, p. 148):

48. In diebus festis, id est, Paschae, Pentecostes, sancti Petri, Nativitatis Domini, per has quattuor sollemnitates habent colligendos presbyteri cardinales, unusquisque tenens corporalem in manu sua: et venit archidiaconus et porrigit unicuique eorum oblatas tres. Et accedente pontifice ad altare, dextra laevaque circumdant altare, et simul cum illo canonem dicunt, tenentes oblatas in manibus, non super altare, ut vox pontificis valentius audiatur; et simul consecrant corpus et sanguinem Domini: sed tantum pontifex facit super altare crucem dextra laevaque.

English translation (F. Atchley, Ordo Romanus primus, p. 149):

48. On festivals, that is to say on Easter day, Pentecost, St. Peter’s day, and Christmas day, the cardinal presbyters assemble, each one holding a corporas in his hand, and the archdeacon comes and offers each one of them three loaves. And when the pontiff approaches the altar, they surround it on the right and the left, and say the canon simultaneously with him, holding their loaves in their hands, and not placing them on the altar, so that the pontiff’s voice may be heard the more strongly, and they simultaneously consecrate the body and blood of the Lord, but the pontiff alone makes a cross over the altar.

Szerszy punkt widzenia

Portal "Caeremoniale Romanvm" posiada swoją własną stronę w serwisie społecznościowym facebook.com, do której odnośnik znaleźć można także obok.

Caeremoniale Romanvm

Nasz portal posiada także swój oficjalny kanał youtube, gdzie na bieżąco i w miarę możliwości umieszczane będą stosowne materiały filmowe, czy prezentacje zdjęć (dostępne będą one także w pasku bocznym). Oto klip ukazujący nasz portal:

W miarę potrzeb w tym miejscu umieszczane będą informacje o innych formach działalności i obecności naszego portalu w sieci internetowej. Wszelkie zdjęcia składające się na większą całość, bądź dotyczące danego tematu umieszczane będą w albumach w galerii portalu w programie picassa, których nazwy odpowiadać będą tytułom danych artykułów.
Bezpośredni i szybki dostęp do tej wiadomości uzyskać można z poziomu paska bocznego po lewej stronie wybierając temat "Editorial".

Daleka droga przed nami...

Et introibo ad altare Dei:
ad Deum qui laetificat iuventutem meam.

Portal ten ma zamiar stać się miejscem, gdzie czytelniczy z całego świata (stąd pewne językowe "wariacje"), a szczególnie z Polski, znaleźć będą mogli ogrom materiałów ukazujących tradycje, liturgię i zwyczaje dworu papieskiego. Sama liturgia papieska zdaje się być tematem nie dość odkrytym, nieco zapomnianym. Próżno jest szukać obszernej literatury podmiotu i przedmiotu, szczególnie w języku polskim, co sprawia, że wyszukiwanie pewnych informacji staje się ogromnie trudne dla kogoś, kto nie wie gdzie i tak naprawdę czego szukać. W miejscu tym będziemy chcieli zgromadzić rozrzucone w całej sieci internetowej i po wielu opracowaniach fragmenty omawiające temat liturgii sprawującej się w Wiecznym Mieście, gdzie swą siedzibę ma Namiestnik Chrystusowy, Następca św. Piotra, czyli papież.


Zdając sobie sprawę z trudności wyznaczonego sobie zadania i skromności dostępnych środków, prosimy Ducha Świętego o to, by w tym odkrywaniu liturgicznych skarbów "miasta, do którego prowadzą wszystkie drogi", prowadził nas obdarzając potrzebnymi łaskami. Mamy nadzieję, że ta skromna strona choć w niewielkim stopniu przyczyni się do rozkochania czytających te słowa w liturgii Kościoła świętego.

+ Ad maiorem Dei gloriam +