Święty Cyprian należy do pierwszych autorów podejmujących temat znaczenia katedry Piotra. Traktuje ją jako symbol jego episkopatu. To właśnie Piotrowi, jako pierwszemu z apostołów, Chrystus powierzył władzę (por. Mt 16,18), którą przekazał także innym apostołom. To pierwszeństwo przekazania władzy Piotrowi wskazuje na źródło jedności - początku. Piotr posiada prymat, chronologiczne pierwszeństwo. Powyższa wypowiedź św. Cypriana, datowana na lata 251-252, zamieszczona została w dziele De unitate w rozdziale 4.
Wyrażenia "tron" początkowo nie odnoszono do samego urzędu św. Piotra. Po pontyfikacie papieża Grzegorza I w absydzie kościoła św. Piotra umieszczono jednak kamienny tron św. Piotra, i od X wieku stosowano obrzęd intronizacji nowego papieża na to podwyższenie. Intronizacja stanowiła konstytutywny akt ustanowienia nowego papieża. Od XIII wieku odniesiono nazwę "tron" do innych tronów zbudowanych z drewna. Już cesarz Karol Łysy podarował w 875 roku papieżowi Janowi VIII z okazji koronacji tron z dębowego drewna, ozdobiony tabliczkami z kości słoniowej ułożonymi w trzy rzędy. Inkrustacje te przedstawiają mitologiczne dzieje Herkulesa. Przypuszcza się, że przypomnienie wysiłków Herkulesowych miało symbolicznie wyrażać trudy apostolatu papieskiego. Nie znajdujemy potwierdzenia, czy był on używany w ceremonii ustanowienia papieża. Od XIII stulecia stał się cenną relikwią Piotrową, a od XVIII - traktowany jest jako symbol papiestwa. Umieszczono go w absydzie nowego kościoła, w pobliżu głównego ołtarza św. Piotra (w konfesji Berniniego). To wyakcentowanie wiązało się z zaprzeczaniem prymatu papieskiego przez protestantów.
Od IV wieku (niektórzy z autorów podają III w.) 22 lutego świętowano liturgiczny obchód katedry św. Piotra i jego następców (Cathedra Petri). W Depositio martyrum (ok. 336) pod datą 22 lutego czytamy: Natale Petri de cathedra - zwykle tłumaczy się to wyrażenie: "Święto katedry Świętego Piotra". Święto 22 lutego przypadało zwykle w okresie Wielkiego Postu. Aby zachować pokutny charakter tego okresu, w 1558 roku papież Paweł IV ustalił, że 18 stycznia będzie dniem świętowania pamiątki wstąpienia św. Piotra na tron rzymski, natomiast 22 luty ma być związany z objęciem przez św. Piotra stolicy w Antiochii. Przez pewien okres jedno i drugie święto obchodzono w Rzymie. Wspomniany papież Paweł IV rozszerzył je na cały Kościół na Zachodzie.
W odnowionej wersji kalendarza rzymskiego po Soborze Watykańskim II połączono obydwa święta i nadano im tytuł ogólny: Katedry Świętego Piotra Apostoła.
Święto przypominało urząd episkopalny św. Piotra, na drugim planie akcentowało samą materialną katedrę. Coroczna celebracja święta zmierzała do odnowienia wiary w misję Kościoła: "wierzę w jeden, święty, apostolski Kościół", zbudowany na fundamencie św. Piotra. Kolekta z święta uprasza tę wiarę: "Wszechmogący Boże, Ty zbudowałeś swój Kościół na wierze apostoła Piotra, spraw, aby wśród zamętu świata nasza wiara pozostawała niewzruszona". Wiara pozwala innymi oczami patrzeć na materialny wyraz tego wezwania.
W potwierdzonej w VI wieku, a pochodzącej z V wieku modlitwie proszono: "udziel mu, Panie, siły do kierowania Kościołem" (cathedram episcopalem ad regendam ecclesiae).
Katedra biskupa Rzymu (papieża) w dokumentach Kościoła w Hiszpanii z IV wieku (np. synod w Elwirze, kan. 58, Prudencjusz - Peristephanon 2, 462-563) nosi określenie prima sedes (pierwsza siedziba), prima cathedra (pierwsza katedra). Pryscylian (ok. 340-385) używa wyrażenia: omnium senior et Primus (starszy i Pierwszy ze wszystkich), a pochodzący z Galicji Palladiusz - cathedra Petri (katedra św. Piotra). Wspomniane wyrażenia stanowią nawiązanie do wypowiedzi św. Cypriana w De unitate, o których już wspomniano. Wyrażenie sedes apostolica przyjmuje się w kancelarii rzymskiej i w korespondencji.
Wyrażenia "tron" początkowo nie odnoszono do samego urzędu św. Piotra. Po pontyfikacie papieża Grzegorza I w absydzie kościoła św. Piotra umieszczono jednak kamienny tron św. Piotra, i od X wieku stosowano obrzęd intronizacji nowego papieża na to podwyższenie. Intronizacja stanowiła konstytutywny akt ustanowienia nowego papieża. Od XIII wieku odniesiono nazwę "tron" do innych tronów zbudowanych z drewna. Już cesarz Karol Łysy podarował w 875 roku papieżowi Janowi VIII z okazji koronacji tron z dębowego drewna, ozdobiony tabliczkami z kości słoniowej ułożonymi w trzy rzędy. Inkrustacje te przedstawiają mitologiczne dzieje Herkulesa. Przypuszcza się, że przypomnienie wysiłków Herkulesowych miało symbolicznie wyrażać trudy apostolatu papieskiego. Nie znajdujemy potwierdzenia, czy był on używany w ceremonii ustanowienia papieża. Od XIII stulecia stał się cenną relikwią Piotrową, a od XVIII - traktowany jest jako symbol papiestwa. Umieszczono go w absydzie nowego kościoła, w pobliżu głównego ołtarza św. Piotra (w konfesji Berniniego). To wyakcentowanie wiązało się z zaprzeczaniem prymatu papieskiego przez protestantów.
Od IV wieku (niektórzy z autorów podają III w.) 22 lutego świętowano liturgiczny obchód katedry św. Piotra i jego następców (Cathedra Petri). W Depositio martyrum (ok. 336) pod datą 22 lutego czytamy: Natale Petri de cathedra - zwykle tłumaczy się to wyrażenie: "Święto katedry Świętego Piotra". Święto 22 lutego przypadało zwykle w okresie Wielkiego Postu. Aby zachować pokutny charakter tego okresu, w 1558 roku papież Paweł IV ustalił, że 18 stycznia będzie dniem świętowania pamiątki wstąpienia św. Piotra na tron rzymski, natomiast 22 luty ma być związany z objęciem przez św. Piotra stolicy w Antiochii. Przez pewien okres jedno i drugie święto obchodzono w Rzymie. Wspomniany papież Paweł IV rozszerzył je na cały Kościół na Zachodzie.
W odnowionej wersji kalendarza rzymskiego po Soborze Watykańskim II połączono obydwa święta i nadano im tytuł ogólny: Katedry Świętego Piotra Apostoła.
Święto przypominało urząd episkopalny św. Piotra, na drugim planie akcentowało samą materialną katedrę. Coroczna celebracja święta zmierzała do odnowienia wiary w misję Kościoła: "wierzę w jeden, święty, apostolski Kościół", zbudowany na fundamencie św. Piotra. Kolekta z święta uprasza tę wiarę: "Wszechmogący Boże, Ty zbudowałeś swój Kościół na wierze apostoła Piotra, spraw, aby wśród zamętu świata nasza wiara pozostawała niewzruszona". Wiara pozwala innymi oczami patrzeć na materialny wyraz tego wezwania.
W potwierdzonej w VI wieku, a pochodzącej z V wieku modlitwie proszono: "udziel mu, Panie, siły do kierowania Kościołem" (cathedram episcopalem ad regendam ecclesiae).
Katedra biskupa Rzymu (papieża) w dokumentach Kościoła w Hiszpanii z IV wieku (np. synod w Elwirze, kan. 58, Prudencjusz - Peristephanon 2, 462-563) nosi określenie prima sedes (pierwsza siedziba), prima cathedra (pierwsza katedra). Pryscylian (ok. 340-385) używa wyrażenia: omnium senior et Primus (starszy i Pierwszy ze wszystkich), a pochodzący z Galicji Palladiusz - cathedra Petri (katedra św. Piotra). Wspomniane wyrażenia stanowią nawiązanie do wypowiedzi św. Cypriana w De unitate, o których już wspomniano. Wyrażenie sedes apostolica przyjmuje się w kancelarii rzymskiej i w korespondencji.